Het performance parcours wordt mentaal afgelegd. In een reële, niet theatrale situatie oefenen we een vaardigheid die we niet in dit moment nodig hebben, namelijk vallen. In een volgende situatie, die een fantasie is, kunnen we deze vaardigheden toepassen. De fantasie was een lokmiddel om iets serieus aan de kaak te stellen. Er is een politieke gevangene aanwezig en het publiek moet advies geven. Het blijkt Saddam Hussein te zijn. Als men mij gelooft en ik in zijn wederopstanding kunnen we op het zelfde niveau dit probleem tackelen. Uiteindelijk wordt de fantasie opgeheven door de workshop vallen af te sluiten met de zin: "Denk hier goed over na, ik zie jullie over twee weken weer." Men is weer terug bij het begin maar niet zonder herinnering aan de fantasie waardoor de blik op deze realiteit verfrist is. Gemaakt in 2008 hernomen in 2011 voor Domestic Affections, 25 jarig bestaan HetVeem Theater.
